ANNELER GÜNÜ

'Yeryüzünde yaratılmış tüm insanlar birbirlerine ayak bileklerinden görünmez kırmızı bir ip ile bağlıdırlar. Bu ip zaman zaman gevşer, zaman zaman gerilir ama hiçbir zaman kopmazmış.' (Çin atasözü)
Anne ve evladı arasında da işte böyle başka gözler tarafından tam da görülemeyen bir bağ var... Hiçkimse ve hiçbir olay tarafından asla ama asla etkilenmeyen bir bağ...
Benim bağım da 28 Ağustos 2015 günü sabah 09.17 de dünyaya geldi. Ve benim içimden başka bir kadın çıktı, artık ANNE olan bir kadın. Daha önce hiç tanımadığım bir kadındı bu. Öyle ki evelki hayatımda hiç boka basmamıştım, hem de çıplak ayakla. Bir akşam Maya'yı banyo sonrası odasına götürürken, odasının girişinde basıverdim. (Hala o olayı tam olarak çözemedik, o bokun yerde ne işi vardı acaba?)
Normalde benim o anda büyük bir çığlık atıp, öğürerek kusmam, uzun bir süre kendime gelmemem gerekirdi. Ama dünyanın en normal şeyiymiş gibi ayağımı yıkayıp, geri gelip kızımı giyindirip yatırdım. (Bu arada baba kişisi gülmekten boğulacaktı, o ayrı.)
Diyeceğim o ki; annelik işte böyle birşey. Bir anda level atlatıyor insana ve kendini bir anda yeni evrende buluveriyorsun. Sadece ham sevgi ile oluşmuş bir evrende.
Hamilelikte başlayan unutkanlık, Anne olunca da devam ediyor mesela.
(Doğurunca geçer diyorlar da, hikaye; geçtiği falan yok :) Her gün bebeğinin D vitaminini vermeyi asla unutmuyorsun ama sefgilinin telefon numarası bir anda çıkıveriyor hafızandan :) Bu evrende kurallar böyle işliyor anlayacağınız.
En güzel ve en özel yanları da; ıslak ıslak, kocaman dişsiz ağız ile yanağına konan kocaman bir öpücük, ışıldayarak sana bakan bir çift boncuk göz, kağıt havlu ile oynarken izlediğin mutluluk, yemek yerken çıkan şıpırtılar ve daha nice küçük ama aslında çok büyük öğretiler...
Evet içinden çıkan bu yeni kadın, her gün yeni bir şeyler öğreniyor, bebeği ile birlikte büyüyor, keşfediyor. Ben en çok sabretmeyi öğrendim örneğin. (Çok sabırsız biriydim de.) Ve olaylar karşısında soğuk kanlı kalabilmeyi, sakinliği öğrendim bir de...
Tüm bu öğretiler, mutluluklar ve huzur için, ama en çok da beni ANNE yaptığın için sana çok teşekkür ederim canım kızım...
Seni ve babanı bu dünyadaki her şeyden çok seviyorum...





Posted via Blogaway