27 Ocak 2014 Pazartesi

EN ÇOK SESİNİ ÖZLEDİM BABACIĞIM!

Sen gideli 22 Kış, 22 Yaz, 22 Bahar geçti babacığım...
Öyle amansız olmuştu ki gidişin, hala alışamadım, hiçbir zaman da alışamayacağım...
Sana dair o kadar çok şey var ki özlediğim...
Ama en çok sesini özledim...
Bir ses ver olur mu babacığım?

Anlatmak istediğim çok da şey birikti babacığım...
Çok sevineceğin bir haberim var sana. Bir torunun oldu. Adı Rüzgar...
Çatık kaşlı, sert bakışlı... Bazen sana benzetiyorum bu yönünü...
Ama aslan yürekli... Yan yan gülüyor bazı zaman... Senin gibi...
Karakteri çok güçlü, bu da tıpkı sen...

Ve benden de sana müjdeli bir haberim var babacığım...
Senin asi kızın, evleniyor!
Tanısaydın çok seveceğine emin olduğum bir damadın var...
Eğer ben erkek olarak dünyaya gelseydim, bana vereceğiniz isimde adı...
En çok o gün seni yanımda isteyeceğim...
Senden başka kimse olmasın istediğim için, sessiz sakin bir konsolosluk nikahı ile evleneceğim.
Fiziken gelemeyeceksin ama, gökyüzünden bana el salla olur mu babacığım...
Senin için o gün gökyüzüne renkli balonlar uçuracağım, bir öpücük misali konacaklar ellerine ve yanaklarına... Saygı, sevgi ve hasretle...

Annemi merak etme olur mu babacığım..
Şu an torunu ile haşır neşir.  İyi geldi torun sevgisi O'na..
Biliyorum sessiz isyanısın sen O'nun...
İçin için çok özlüyor seni...
Sessiz sessiz seni anlatıyor torununa, masal misali...
Geceleri yanağına öpücük koymayı ihmal etmiyorsun hissediyorum...

En çok sesini özledim babacığım...
Bir ses ver olur mu?


Seni çok ama çok seviyorum canım babacığım...



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder